Een zweethutceremonie is een eeuwen oud ritueel dat over de hele wereld gedaan werd en en nog steeds in vele vormen te vinden is. In Nederland zijn er ook vele vormen en stromingen ontstaan. De rode draad zijn de hete stenen, water en jij. Elementen als gebed , reiniging, zang (Lakota liederen), stilte en liefdevol samenzijn zijn de ingrediënten van de dag. Maar het gaat in een zweethut vooral over jezelf.
In Zeeland doen we traditionele Lakota ceremonies die via Medicijn mannen en Nederlandse leraren, bij ons terecht gekomen is. Daarbij hebben wij de boodschap gekregen: Vriend doe het op deze manier omdat het zich al eeuwen heeft bewezen als een krachtig helend medicijn. We doen de dingen aan de hand van een medicijnwiel. Een mooie symbool met daarin de windrichtingen, elementen, krachtdieren en de fysieke, mentale, spirituele en emotionele aspecten van ons leven.
Een zweethutsessie wordt gehouden in een initi. Een halve bijenkorf van 16 wilgentakken ( allemaal verbonden aan één van de Mysteries van het Lakota scheppingsverhaal) die afgedekt is met 4 lagen (wollen) dekens. Vroeger werden hiervoor dierenhuiden gebruikt maar je zult begrijpen dat dit om meerdere redenen niet meer van deze tijd is. Midden in deze “hut” is een stenenput gegraven waarin de rood gloeiende stenen gelegde worden die een belangrijk onderdeel vormen van de ceremonie.
De stenen zijn twee tot tweeënhalf uur in een vuur verhit tot ze voldoende warm zijn om jou dat te geven wat nodig is om je verder te helpen op je pad. Over deze hete stenen wordt tijdens het ritueel water gegoten waardoor er stoom ontstaat. Stoom staat symbool voor de adem van de vader, wat ook de vertaling is van Inipi; (het huis van de adem). Tijdens de ceremonie zitten de deelnemers in een cirkel rond de stenenput onder leiding van de watergieter.
Gedurende de tijd wordt de deur van de zweethut dicht gedaan en zit iedereen in het aarde donker, wat symbool staat voor de baarmoeder van moeder aarde. Tussendoor gaat de deur open zodat verse koele lucht kan toestromen om een ieder weer even te laten “landen” en bijkomen. Dit openen van de deur gebeurt net vaak en net zolang als de stenen warmte afgeven. Als ze klaar zijn is gaan we naar buiten.
Er wordt gezongen in het Lakota, gebeden of is het stil. Het gaat over jezelf. Kan jij jouw gedachten laten voor wat ze zijn en stil worden en voelen waar het allemaal echt om gaat in dit leven. Wat heb jij nodig om verder te kunnen als onderdeel van het grote mysterie van het leven? Natuurlijk kan en zal er ook gebeden worden voor anderen maar vanuit het hart en verbonden met de stenen.
Alles wat er gebeurd in de hut is er om jouw te helpen. Uitdagingen dienen zich aan. Dat kan gaan om een opmerking van iemand, woorden die raken, maar vooral je eigen verhalen en dingen die zorgen dat je je zelf klein houdt. Je mag er zijn en dat laten de stenen je voelen en jij mag de regie terugpakken, je verantwoordelijkheid nemen om te gaan staan en echt in jezelf te geloven.
De ceremonie staat niet op zichzelf maar is onderdeel van een weg. Dat wat jou weer terug brengt tot wie je bent. Één keer meedoen is slechts een kennismaking en geeft nog niet dat wat het zal geven als je het vaker doet en gaat zien als “a way of living”.
Genoeg verteld! Het is tijd voor jou om het eens te komen ervaren. Je leest dit artikel en is er dus al iets in jou dat je trekt naar dit ritueel. Wij kunnen nog heel veel schrijven maar je weet ook niet “hoe een perzik smaakt als je er alleen over leest”. Kom jezelf een kado geven!
We ontvangen iedereen met open armen en nemen je mee in een veilige omgeving om deel te nemen aan een prachtige reis!
Het team!