Zaterdag 18 april was het dan, eindelijk, zover. De geplande zweethut in Zeeland op het terrein van de Kunstwei. We keken er allen naar uit. Twee vanwege deze hernieuwde ont-moeting, de derde vol leuke spanning voor deze nieuwe ervaring en de laatste zonder elk besef, te weten wat hem te wachten stond.
Doel van de hut: een reis voor onze vriend, aanstaande bruidegom, als voorbereiding op- en geschenk voor zijn huwelijk.
Drie vrienden hebben het deelnemen aan deze ceremonie bedacht, deels uit eerder opgedane ervaringen en het resultaat daarvan en de wens dit weer eens mee te maken, deels uit liefde voor hun vriend. Uiteraard een groot geschenk aan zichzelf en de ander. Gebroederlijk. Bekroning.
Aangekomen in de ochtend op deze werkelijk prachtige plek, niet alleen qua blik maar zeker ook qua energie, werden wij hartelijk verwelkomd door Jeroen en de vuurmannen. Tevens was een “doorman” aanwezig. Er werd eerst gedacht dat wij de “band” waren, voor de muziek. Haha, niets van waar maar toch…een hechte band was er zeker al tussen ons vieren. Klaarblijkelijk kwam deze band goed over
Na de kennismaking, toch bijzonder leuk dat gevoel van directe vriendschap en elkaar toch al wel te kennen, zijn we begonnen met de opbouw van het vuur. Een bijzondere gebeurtenis waarbij wij vieren ieder wat stenen plaatsten in de basis van wat later het vuur zou worden. Mooie woorden en wensen meegegeven aan de stenen waren wij getuigen van de verdere opbouw van de brandstapel. We werden er best stil van. Voor mij, weer pas na 20 jaar staand voor deze uitdaging/ ont-moeting, een dankbaar moment. Thuiskomen is wat zwakjes uitgedrukt!
Na het gezamenlijk opbouwen van de hut zijn de tabakszakjes gemaakt, door ieder van ons deelnemers, daarin wensen en gedachten verpakt voor een complete ervaring, ook gericht op de toekomst, op spiritueel niveau. Uiteindelijk was het dan zover; de stenen waren heet genoeg voor de ceremonie. Een prachtige reis begon.
Zonder nu veel op de details in te gaan, want dan zou dit wel eens een erg lang verhaal kunnen gaan worden, en…om niets te verklappen aan toekomstige zweethutgangers , kan ik niet anders dan zeggen: een geweldige ervaring daarbinnen onder Jeroens leiding. Een spannende en uitdagende tocht door het zelf, telkens de grenzen verleggend.
Mooi, bijzonder en warm was het deelmoment, waarin een ieder kon delen wat in diens leven een dilemma, probleem, geluk of uitdaging is. Veel tijd, aandacht, compassie en liefde in dit deel van de ceremonie. Bonding time.
Onze dank en eer gaat uit naar Jeroen, voor de wijze waarop hij, met veel liefde, de ceremonie heeft geleid. Zijn zang en woorden hebben diepe indruk gemaakt. Ook danken wij de doorman, en de vuurmannen voor hun liefde volle inzet om onze reis mede mogelijk te maken. Deze geweldige mannen maakten onze hut compleet.
Op de terugweg bedachten wij vieren dit vooral te herhalen, ook met onze vrouwen en kinderen, zelfs en vooral zonder reden. Gewoon, om wat het ons brengt.
Ik wil besluiten met de woorden: mitakuye oyasin, voor al onze broeders. En ook: veel zon op jullie pad
Nout
Oud Beijerland